«Το διαδίκτυο είναι δίκοπο μαχαίρι αν δεν ξέρει ο ακροατής να το φιλτράρει σωστά»
Γεια σας παιδιά! Ελπίζω να είστε καλά και χαίρομαι που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη… Οπότε πάμε να ξεκινήσουμε με μια ερώτηση, «σταθμό», πώς είστε; (γέλια)
Καλώς σε βρήκαμε! Είμαστε οι Group PάrΩdy και είμαστε πολύ καλά!
Γενικά τι είναι αυτό που σας γεμίζει μια περίοδο όπως αυτή, που είναι πιο κοντά στο καλοκαίρι;
Ο σχεδιασμός της καλοκαιρινής περιοδείας και η προσμονή να παίξουμε τα τραγούδια μας σε νέο κοινό.
Νιώθετε δημιουργικοί;
Η αλήθεια είναι πως όχι στο βαθμό που θα το επιθυμούσαμε, για τον απλό λόγο ότι όλα όσα αφορούν την προώθηση της δουλειάς μας, περνάνε από το δικό μας χέρι με αποτέλεσμα να μην μας μένει αρκετός ελεύθερος χρόνος.
Πάμε όμως στο δια ταύτα. Θα ήθελα να μου πείτε την ιστορία του ονόματός σας, «groupPάrωdy», γιατί κάποιος μπορεί να μην τη γνωρίζει…
Πρόκειται για τη συνέχεια της φοιτητικής μας μπάντας που είχαμε φτιάξει στη Μυτιλήνη(Αντώνης/Παναγιώτης), τους GroupTherapy, με τη διαφορά ότι από την «θεραπεία» περάσαμε στην «παρωδία» του συστήματος της μουσικής βιομηχανίας μετά και την μόνιμη εγκατάστασή μας στην Αθήνα το 2012.
Φαίνεστε άτομα που δεν μασάτε τα λόγια σας, οπότε θέλω να το μιλήσουμε για τη δουλειά του τραγουδιστή στις μέρες μας… Δύσκολο επάγγελμα και εκεί έξω υπάρχουν αρκετοί.. Παρόλα αυτά εσείς έχετε μια μεγάλη πορεία, πολλά lives… Υπάρχει συνταγή επιτυχίας;
Η αλήθεια είναι ότι δεν παίζουμε όσο συχνά θα θέλαμε, παρόλο που για το διάστημα που είμαστε ενεργοί δισκογραφικά, μας έχουν συμβεί αρκετά όμορφα πράγματα. Δεν θεωρούμε ότι έχουμε πετύχει κάτι σημαντικό για να δώσουμε κάποια συμβουλή. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να γράφουμε τα τραγούδια μας και να τα παρουσιάζουμε όσο συχνότερα γίνεται.
Τι είναι αυτό που θα κάνει κάποιο να πετύχει; Όχι μόνο στη συγκεκριμένη δουλειά, γενικότερα…
Το βασικό είναι οτιδήποτε κάνεις, να το κάνεις με αγάπη, αυταπάρνηση και ειλικρίνεια. Από ‘κει και πέρα όμως υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με το ποιόν της δουλειάς σου απαραίτητα. Όπως είναι η τύχη, το έδαφος και το timing.
Επίσης είστε αρκετά χρόνια μαζί. Τι είναι αυτό που σας ενώνει;
Όσον αφορά το ανθρωπιστικό κομμάτι, πιστεύουμε η κοινή αισθητική που έχουμε για την κοινωνικά δρώμενα και τη ζωή γενικότερα. Τώρα για το κομμάτι της συνεργασίας, η κοινή στόχευση και η αγάπη για τη μουσική είτε ως ακροατές είτε ως δημιουργοί.
Και αν θέλετε να πιάσουμε λίγο και την έννοια του group, είναι πολύ δύσκολο όπως βλέπουμε να επιβιώσει και στην Ελλάδα. Γιατί γίνεται αυτό; Τα περισσότερα διαλύονται. Σε οποιοδήποτε είδος μουσικής ανήκουν…
Δεν υπάρχει χώρος ούτε δισκογραφικά, ούτε ραδιοφωνικά ούτε συναυλιακά. Είναι όλα τα γκρουπ τροφοδότες, δημιουργοί, διαφημιστές, οργανωτές της ίδιας τους της δουλειάς, και όταν αυτό δεν σου αποδίδει μια βοήθεια για να συνεχίσεις τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα δύσκολα..
Πάμε όμως τώρα στη δισκογραφία. Ποια είναι η άποψή σας… Θεωρώ ότι ποτέ ξανά δεν θα είναι η ίδια όπως παλιά κι αν μπορούσα θα κολλούσα το ρήμα «εξαφανίστηκε». Συμφωνείτε; Εννοώ ότι ο κόσμος δεν αγοράζει πια σιντί… Όλα γίνονται online και με βοηθό το ίντερνετ…
Εξαφανίστηκε γιατί κορέστηκε. Όλο αυτό με το διαδίκτυο είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι αν δεν ξέρει ο ακροατής να το φιλτράρει σωστά. Χάνεται πολύ σημαντικό υλικό λόγω του τεράστιου όγκου πληροφορίας με τον οποίο βομβαρδιζόμαστε καθημερινά. Βέβαια η αγορά ψηφιακού υλικού κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, αλλά σε καμία περίπτωση δε συγκρίνεται με το να αγοράσεις ένα δίσκο βινυλίου και να κάνεις μια σωστή ακρόαση ηχητικά. Για αυτό και είναι πρώτο φέτος στις πωλήσεις μετά από τόσα χρόνια. Οπότε ίσως ισχύει πως όλα κάνουν κύκλους και το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τη δισκογραφία.
Εξελισσόμαστε όμως… και τα πράγματα αλλάζουν. Είναι καλό που υπάρχουν τόσο ραγδαίες εξελίξεις; Κάποιοι δεν τις προλαβαίνουν κιόλας…
Γνώμη μας είναι πως δεν χρειάζεται να τις προλαβαίνουμε όλες. Μόνο αυτές που μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε προς δικό μας όφελος και αυτό αφού τις εξετάσουμε σοβαρά για κάποιο διάστημα.
Παρόλα αυτά θέλω να μιλήσουμε για το καινούργιο EP σας «σε λίγο ξημερώνει». Πείτε μου μερικά λόγια γι αυτό και όλη του την ιστορία και μετά θα πιαστούμε από τους τίτλους ορισμένων κομματιών σας και θα βγάλουμε ερωτήσεις!
Πρόκειται για ένα ψηφιακό ΕΡ που κυκλοφόρησε το Δεκέμβρη του 2018 από την Spider Music. Περιλαμβάνει 5 τραγούδια μας σε στίχους Δ. Μητσοτάκη, Β. Λαμπίρη και Μ. Αλημίση. Σε ένα από αυτά έχει γράψει τη μουσική ο τραγουδοποιός και φίλος μας Ν. Ζουρνής.
«Ξενιτιά». Ένας τίτλος με πολλά μηνύματα και σκέψεις διαφορετικές για τον καθένα… Εσείς έχετε αναγκαστεί να φύγετε από τη χώρα σας ή έχετε φτάσει σε σημείο να το κάνετε;
Έχουμε φτάσει κάποιες φορές αρκετά κοντά στο να το σκεφτούμε, αλλά ως δια μαγείας κάτι συνέβαινε και δεν μας άφηνε να παρεκκλίνουμε της πορείας μας.
«Δικαστής». Μια δύσκολη λέξη… Σας έχουν «δικάσει» ποτέ; Για κάτι που κάνατε στις προσωπικές ζωές σας. Γιατί ξέρουμε ότι οι άνθρωποι γίνονται πολλοί σκληροί και κάποιες φορές ξεπερνάνε τα όρια.
«Δικαστές» με τον εαυτό μας γινόμαστε εμείς καθημερινά καθώς κάνουμε την αυτοκριτική μας. Όλοι μας έχουμε υποστεί «δίκες» της μορφής που αναφέρεις αλλά μείναμε ανεπηρέαστοι.
Εσείς, μιας και ανάφερα όρια, είστε των ορίων; Ή προτιμάτε να ζείτε μια ήρεμη ζωή;
Η ζωή διαλέγει το πως θα ζήσεις. Όλοι οι άνθρωποι μπορεί να προτιμούν κάποια πράγματα, αλλά σχεδόν πάντα τους έρχονται κάπως αλλιώς. Το θέμα είναι να μπορείς να απολαμβάνεις τη ζωή όπως και να έρχεται, Για να συμβεί αυτό όμως είναι απαραίτητη η ύπαρξη της αγάπης και από σένα και προς εσένα.
Αν υπάρχει κάτι τρελό που θα θυμάστε μέχρι τώρα, ποιο θα ήταν αυτό που θα μπορούσατε να μου πείτε; Ένα πολύ περίεργο σκηνικό ίσως…
Από τρελά θα μπορούσαμε να κάνουμε μια στήλη με αφιέρωμα.. Ένα που μας ήρθε τώρα είναι το εξής: Είμαστε στο 2009 και παίζουμε κάπου στη Μυτιλήνη. Προς το τέλος της βραδιάς παίζουμε το «Σιγά μην κλάψω». Εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπαίνει στο μαγαζί ένας νταλκαδιασμένος κύριος με μία λαμπρή θηλυκή «συνοδεία» και ξεκινάνε όντες μεθυσμένοι να χορεύουν καρσιλαμά. Φαντάζεσαι τί έγινε.. Φτάσαμε σε σημείο όλοι να είμαστε στο πάτωμα εκτός από τον μπασίστα ο οποίος συνέχιζε να παίζει ολομόναχος και να τραγουδάει «σιγά μην κλάψω…σιγά μη φοβηθώ…»
«Σε λίγο ξημερώνει». Τελικά υπάρχει διαφορά μεγάλη με το ξημέρωμα και όταν βραδιάζει. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί το πρωί για εσάς;
Το ξημέρωμα σημαίνει το τέλος σε κάτι το οποίο δεν θα ξαναδούμε και η αρχή σε κάτι νέο το οποίο πάλι θα είναι μοναδικό. Οπότε θα λέγαμε ότι κατά κάποιο τρόπο δεν υπάρχει διαφορά. Οι άνθρωποι είναι πάντα οι ίδιοι, απλώς αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε ο ένας τον άλλο ανάλογα με την περίσταση.
Επίσης έχει τύχει ποτέ να πείτε, «μακάρι να ξημερώσει και να έρθει η καινούργια μέρα;». Από την άποψη ότι έχετε περάσει πολύ δύσκολη περίοδο. Είτε προσωπικά, είτε επαγγελματικά…
Ναι αρκετές φορές. Αλλά πάντα παλεύουμε ως το τέλος της δύσκολης ημέρας ακόμα και να γνωρίζουμε πως δεν περνάει από το χέρι μας η αλλαγή.
Φοβάστε το χρόνο;
Όχι. Όπως έχουν πει και οι Τρύπες, «ο χρόνος είναι καλύτερος γιατρός». Όλη μας η ύπαρξη, σωματικά και λειτουργικά βασίζεται στην έννοια του χρόνου. Τίποτα δεν θα είχε την αξία που έχει αν δεν μπορούσε να οριστεί χρονικά.
Έρχεται καλοκαίρι… Ποια ευχή θα δίνατε στον κόσμο;
Αυτό που λέμε σχεδόν πάντα. Υγεία και να είμαστε απέναντι σε κάθε μορφή φασισμού.
Τα υπόλοιπα από κοντά στις συναυλίες. Να είστε καλά και ευχαριστούμε για τη φιλοξενία.
